Εχουμε τελικά μία κατάπαυση του πυρός που θα παραβιασθεί και στην συνέχεια θα δημιουργηθεί μία ουδέτερη ζώνη και ίσως γιά τα επόμενα 50 χρόνια θα έχουμε μία ακόμη πηγή εντάσεως. Εκτός και αν πρυτανεύσει η λογική και αποτραβηχτούν οι πολέμαρχοι...
Τι ήταν όμως το διαφορετικό αυτή την φορά στην αντιπαράθεση Ισραήλ με τους Αραβες ?
Οτι γιά πρώτη φορά το Ισραήλ οδηγήθηκε να πολεμήσει ένα πόλεμο σε συνθήκες που το ίδιο δεν είχε διαμορφώσει (shaping the battleground).
Οι δύο νίκες του Ισραήλ που θα μείνουν στην αιωνιότητα είναι κατά την γνώμη μου ο Πόλεμος των 6 ημερών του 1967 και η εξαφάνιση της αεροπορίας της Συρίας το 1982. Τότε το Ισραήλ χρησιμοποίησε μεθόδους και μέσα που εντός ελαχίστου χρόνου (λεπτων)δημιούργησαν ένα πεδίο μάχης που ο αντίπαλος ήταν ανήμπορος να αντιδράσει και περίμενε στωικά την ήττα του. Ηταν δύο περιπτώσεις που το Ισραήλ έλαμψε και ακόμη και τώρα συνεχίζει να λάμπει και να αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού και να μας κάνει να περιμένουμε σε κάθε αντιπαράθεση με τον Αραβικό κόσμο να βγάλει κάποιο λαγό από το καπέλλο του. Αλλα απ΄ ότι φαίνεται δύσκολοι καιροί γιά μάγους...
Στην φετεινή αντιπαράθεση όμως, φάνηκε ότι ο αντίπαλος ήταν κατ'αρχάς αποφασισμένος να πεθάνει ( αυτός δεν είναι εύκολο να το πετύχει κανείς, δηλαδή να μετασχηματίσεις ένα κουρέα η ένα μανάβι, ένα γεωργό, που ζει σε ένα χωριό σε ένα μικρό πολέμαρχο)
Στην συνέχεια φάνηκε από την αρχή ότι η δύναμη πυρός της Χεζμπολάχ ήταν σημαντική. Ξεκίνησε με μία εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης με την προσβολή του πλοίου απο πύραυλο και στην συνέχεια από τις ιδιαίτερα υψηλές απώλειες του Ισραήλ σε άνδρες και σε πολλές καταστροφές αρμάτων ΜΕΡΚΑΒΑ που υποτίθεται ότι είναι ειδικά σχεδιασμένα γιά αντάρτικο.
Ο λόγος ήταν οι ειδικές αντιαρματικές ρουκέττες που διέθεταν οι άνδρες της Χεζμπολάχ, που καταστρέφουν τους θώρακες των αρμάτων. Βέβαια δεν είναι μόνο τα βλήματα αλλά και ο μετασχηματισμος του γεωργού σε πολέμιστή, να σταθεί απεναντι στο άρμα που εφορμά, να σκοπεύσει, και να ενεργοποιήσει το βλήμα, προδίδοντας την θέση του)
Ενα είναι το σίγουρο, ότι με το που ξεκίνησε το Ισραήλ τον χερσαίο αγώνα, οι άνδρες της Χεζμπολάχ δεν ετράπησαν σε φυγή, αλλά συνέχισαν να παρενοχλούν τόσο στο έδαφος όσο και με επιθέσεις την Χάιφα.
Επίσης γνώριζαν ότι το Ιστραήλ με τα αερπλάνα άνευ πιλότου θα παρακολουθεί τα παντα και φρόντισαν να "καθοδηγήσουν" την αεροπορία του Ισραήλ σε βομβαρδισμούς που δημιούργησαν μία έκρηξη αποτροπιασμού από τα διεθνή ΜΜΕ. (Αλλη μία επιτυχία της Χεζμπολάχ σε ένα ολοκληρωτικό πόλεμο που συμμετέχουν όλοι, από τα μωρά που θα θυσιαστούν μέχρι τους φωτογράφους που πειράζουν τις φωτογραφίες προς το δραματικότερο, διότι ως γνωστόν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα...)
Και τώρα τι ?
Η διάχυση της τεχνολογίας, σε συνδιασμό μέ κάποιους ικανούς ηγέτες, που αναδείχτηκαν μέσα από τον συνεχή υπόγειο πόλεμο με τις Υπηρεσίες Ασφαλείας του Ισραήλ που δεν χαρίζουν κάστανα, έχει καταστήσει την Χεζμπολάχ, ένα αντίπαλο με αρκετή δύναμη και εμπειρία να δημιουργεί στο Ισραήλ, ίσως τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο από την εποχή της ιδρύσεως του.
Είναι ενδιαφέρον να δούμε, αν οι ηγεσίες του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ θα κάνουν ότι έκανε ο Σαντάτ μετά το τόλμημα της διάβασης της διώρυγας και θα έχουμε μία συμφωνία ειρήνης η ενα πολύ πολύ μακρύ πόλεμο συνόρων.
Πάντως το γεγονός ότι ανά πασα στιγμή η Χάιφα μπορέι να βομβαρδιστεί ίσως να κάνει το Ισραήλ να καταλάβει ότι έχει αλλάξει ο κόσμος. Δεν είναι ότι δεν έχει δύναμη, οργάνωση, τεχνολογία, ικανότητες κλπ. Εϊναι ότι και η άλλη πλευρά έχει πρόσβαση σε τεχνολογίες και μεθόδους οργάνωσης που καθιστούν την αντιπαράθεση....αντιοικονομική
Τι ήταν όμως το διαφορετικό αυτή την φορά στην αντιπαράθεση Ισραήλ με τους Αραβες ?
Οτι γιά πρώτη φορά το Ισραήλ οδηγήθηκε να πολεμήσει ένα πόλεμο σε συνθήκες που το ίδιο δεν είχε διαμορφώσει (shaping the battleground).
Οι δύο νίκες του Ισραήλ που θα μείνουν στην αιωνιότητα είναι κατά την γνώμη μου ο Πόλεμος των 6 ημερών του 1967 και η εξαφάνιση της αεροπορίας της Συρίας το 1982. Τότε το Ισραήλ χρησιμοποίησε μεθόδους και μέσα που εντός ελαχίστου χρόνου (λεπτων)δημιούργησαν ένα πεδίο μάχης που ο αντίπαλος ήταν ανήμπορος να αντιδράσει και περίμενε στωικά την ήττα του. Ηταν δύο περιπτώσεις που το Ισραήλ έλαμψε και ακόμη και τώρα συνεχίζει να λάμπει και να αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού και να μας κάνει να περιμένουμε σε κάθε αντιπαράθεση με τον Αραβικό κόσμο να βγάλει κάποιο λαγό από το καπέλλο του. Αλλα απ΄ ότι φαίνεται δύσκολοι καιροί γιά μάγους...
Στην φετεινή αντιπαράθεση όμως, φάνηκε ότι ο αντίπαλος ήταν κατ'αρχάς αποφασισμένος να πεθάνει ( αυτός δεν είναι εύκολο να το πετύχει κανείς, δηλαδή να μετασχηματίσεις ένα κουρέα η ένα μανάβι, ένα γεωργό, που ζει σε ένα χωριό σε ένα μικρό πολέμαρχο)
Στην συνέχεια φάνηκε από την αρχή ότι η δύναμη πυρός της Χεζμπολάχ ήταν σημαντική. Ξεκίνησε με μία εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης με την προσβολή του πλοίου απο πύραυλο και στην συνέχεια από τις ιδιαίτερα υψηλές απώλειες του Ισραήλ σε άνδρες και σε πολλές καταστροφές αρμάτων ΜΕΡΚΑΒΑ που υποτίθεται ότι είναι ειδικά σχεδιασμένα γιά αντάρτικο.
Ο λόγος ήταν οι ειδικές αντιαρματικές ρουκέττες που διέθεταν οι άνδρες της Χεζμπολάχ, που καταστρέφουν τους θώρακες των αρμάτων. Βέβαια δεν είναι μόνο τα βλήματα αλλά και ο μετασχηματισμος του γεωργού σε πολέμιστή, να σταθεί απεναντι στο άρμα που εφορμά, να σκοπεύσει, και να ενεργοποιήσει το βλήμα, προδίδοντας την θέση του)
Ενα είναι το σίγουρο, ότι με το που ξεκίνησε το Ισραήλ τον χερσαίο αγώνα, οι άνδρες της Χεζμπολάχ δεν ετράπησαν σε φυγή, αλλά συνέχισαν να παρενοχλούν τόσο στο έδαφος όσο και με επιθέσεις την Χάιφα.
Επίσης γνώριζαν ότι το Ιστραήλ με τα αερπλάνα άνευ πιλότου θα παρακολουθεί τα παντα και φρόντισαν να "καθοδηγήσουν" την αεροπορία του Ισραήλ σε βομβαρδισμούς που δημιούργησαν μία έκρηξη αποτροπιασμού από τα διεθνή ΜΜΕ. (Αλλη μία επιτυχία της Χεζμπολάχ σε ένα ολοκληρωτικό πόλεμο που συμμετέχουν όλοι, από τα μωρά που θα θυσιαστούν μέχρι τους φωτογράφους που πειράζουν τις φωτογραφίες προς το δραματικότερο, διότι ως γνωστόν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα...)
Και τώρα τι ?
Η διάχυση της τεχνολογίας, σε συνδιασμό μέ κάποιους ικανούς ηγέτες, που αναδείχτηκαν μέσα από τον συνεχή υπόγειο πόλεμο με τις Υπηρεσίες Ασφαλείας του Ισραήλ που δεν χαρίζουν κάστανα, έχει καταστήσει την Χεζμπολάχ, ένα αντίπαλο με αρκετή δύναμη και εμπειρία να δημιουργεί στο Ισραήλ, ίσως τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο από την εποχή της ιδρύσεως του.
Είναι ενδιαφέρον να δούμε, αν οι ηγεσίες του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ θα κάνουν ότι έκανε ο Σαντάτ μετά το τόλμημα της διάβασης της διώρυγας και θα έχουμε μία συμφωνία ειρήνης η ενα πολύ πολύ μακρύ πόλεμο συνόρων.
Πάντως το γεγονός ότι ανά πασα στιγμή η Χάιφα μπορέι να βομβαρδιστεί ίσως να κάνει το Ισραήλ να καταλάβει ότι έχει αλλάξει ο κόσμος. Δεν είναι ότι δεν έχει δύναμη, οργάνωση, τεχνολογία, ικανότητες κλπ. Εϊναι ότι και η άλλη πλευρά έχει πρόσβαση σε τεχνολογίες και μεθόδους οργάνωσης που καθιστούν την αντιπαράθεση....αντιοικονομική
2 comments:
Συγνώμη για την Αγγλική αλλά μόλις ποστάρησα το ακόλουθο κειμενάκι σε ξένο forum, σχετικά με τα μαθήματα από τον πόλεμο του Λιβάνου. Τι έμαθα λοιπόν:
1. The doctrine “what is not solved by force will be solved by more force” is wrong.
2. The U.S./Israeli coalition lost miserably. Not one of their objectives has been accomplished and there is no guarantee that any will. Hezbollah lost men and part of its arsenal but it came out with many more friends and admirers than it had before.
3. Hezbollah did win. They conceded nothing, are as powerful as before the Israeli assault but now they enjoy an unprecedented respect and admiration from most of the world. They defied their enemy’s massive firepower and stood their ground for 34 days, without supplies, without food and water and under relentless and indiscriminant bombardment. That is an amazing feat.
4. The Bush White House are perpetual political and military losers but they are terrific arms dealers and oil speculators.
5. Israel was born by the sword and is doomed to live by the sword and that’s the way it will always be. Israel will survive as long as its survival suits the concurrent US Administration. The omnipotent Jewish lobby will keep struggling as to never lose control of the US foreign policy in regard to the Middle East. In reality America will most likely remain Israel’s foremost victim but certain Americans and Israelis will be profiting handsomely off of that relationship. Some individual Arabs will, too.
6. Since the war against Serbia, the United States and its willing partners have demonstrated a kind of warfare that was supposedly officially and unanimously condemned at the war-crime trials after WWII. The American generals reset the stage for a modern military conduct that was “taught” by the Nazis ...70 years ago. The aim of bombing civilian targets and infrastructure (while shedding crocodile tears for the “loss of innocent lives”) is a strategic one. It is never by mistake. The aim is to demoralize the enemy; force them to loose focus and panic. This, however, seems to have done very little in Afghanistan, very little in Iraq and nothing at all in Lebanon, despite the scale of destruction applied to all these operational theatres. The giant two-tone bombs, the guided missiles, the cluster bombs, the DUs, the phosphorus ordnances, the continuous artillery barrages etc that rained on the Afghans, on the Iraqis and on Hezbollah, did not in any way deliver their strategic objective. On the contrary, they fertilized the hatred of the indigenous populations against the notorious US/Israel duo. That’s why Nasrallah declared a “strategic” victory in favor of Hezbollah. Because in strategic and political terms, Hezbollah won whether the Bush White House has the stomach to admit it.
7. It will be interesting to see how the weasels in Washington will, again, try to get the Assad regime out of its hole and out in the open. Assad may seem like an idiot but he proved otherwise. Without firing a shot he caused Israel a huge financial, political, military and psychological burden. He probably sleeps with a smile on his face as compared to W who likely drinks himself to sleep to escape nightmares. I’d like to know how Cheney makes it through the night.
8. Fair skies over Teheran..!
@artfarted
Μάλλον συμφωνούμε, αν και το γενικεύεις το θέμα. Θα δούμε τι θα γίνει με το ΙΡΑΝ.....
Post a Comment