Με τον θόρυβο που δημιουργούμε, παίζουμε το παιχνίδι των αγορών πού πολύ πιθανό να μας οδηγήσει τελικά και στην λύση του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε.
Έχουμε βέβαια μία διαστροφή με το αναζητούμε επίμονα "πολιτικό επιτόκιο" δανεισμού (δηλαδή χαριστικό χρήμα, επειδή είμαστε "ομορφοι") αλλά αυτές οι αναζητήσεις το 2010 έντάσονται στο γενικότερο πλαίσιο της παπαρολογίας που διακατέχει το πολιτικό σύστημα και αποτελεί μία ακόμη γραφική απόδειξη του mind set των ανθρώπων που μας αρεσει να μας κυβερνάνε. \(οι οποιοι βέβαια είναι κατ' εικόνα και ομοίωση των ψηφοφόρων)
Κατ' αρχάς έχω μία βασική θεώρηση ότι δεν έιμαστε ο περιούσιος λαός και ότι δεν συνομωτεί η Wall Street εναντίον μας, αλλά μόνοι μας γινόμαστε αντικείμενο event investing μέσω CDS.
Το σημαντικό δεν είναι αν το επιτόκιο είναι υψηλό, αλλά κατά πόσον υπάρχουν επενδυτές διαθέσιμοι να δώσουν κεφάλαια.
Το επιτόκιο που θα μας προσφερθεί, είναι το οριακό επιτόκιο δανεισμού και βέβαια μεγαλώνει το μέσο όρο δανεισμού κατά το ποσοστό που του αναλογεί κεντροβαρικά.
Αλλα και με 15% να δανειστουμε για 20 Δις, δεν θα έχουμε και καμμία μεγάλη αύξηση στον μεσο όρο του δανεισμου, που αποτελειται απο πολλά δάνεια, διαφόρων επιτοκίων, διαρκειών κλπ. Επίσης και με 0% να δανειστούμε, οι επόμενες γενιές θα πρέπει να αποληρώσουν κάποτε το κεφάλαιο
Η διαχείρηση αυτού του χαρτοφυλακίου, έιναι δουλεια του ΟΔΔΗΧ, να βρίσκει τα κατάλληλα προϊόντα και να "διαβαζει" τις αγορές και την καμπύλη των επιτοκίων ( που με την παρατεταμενη παπαρολογία μας ξέφυγε και τώρα τρέχουμε).
Το κύριο πολιτικό πρόβλημα είναι να δημιουργηθούν πρωτογενή πλεονάσματα ( διότι και το 3%, είναι πάλι έλλειμμα και χρειάζεται χρηματοδότηση). Ισως η πίεση των αγορών να μας οδηγήσει σε πλεονασματικούς ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ (ποτέ μου δεν κατάλαβα τι θα πει πλεονασματικός προϋπολογισμός, στον προϋπολογισμό γράφεις ότι θέλεις, στον απολογισμό ΔΕΝ γράφεις ότι θέλεις).
Αρα χρειαζόμαστε να διασφαλίσουμε άμεσα την ρευστότητα στην οικονομία και στην συνεχεια ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ. Αν έχουμε την ρευστότητα μεσω δανείων φυσικά, θα μπορεσουμε να κρατήσουμε την κοινωνική συνοχή, ώστε να προχωρήσουμε σε "επαναστατικές αλλαγές".
Η διαδιακασία όμως αυτή είναι ανεξάρτητη από τα spreads, συνδέεται όμως με την ακατάσχετη παπαρολογία, τα ημίμετρα, τα ναι μεν αλλά, το προδοτικό 2000 euro, την κακομοιριά των ΕΣΠΑ, τους Αναπτυξιακούς νόμους που μας οδήγησαν στο ΔΝΤ, τις επιδοτήσεις που κατέστρεψαν την επαρχία κλπ κλπ κλπ. Και ας μην ξεχνάμε ότι με το "παρτυ" των τελευταίων 35 χρόνων, έχουμε υποθηκευσει τις επόμενες γενιές, και θα περιμενα από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, να ζηταγε να γίνει μεταβολή στο σύνταγμα που να απαγορεύει στην εκαστοτε κυβέρνηση να δανείζεται καθε χρόνο πάνω απο κάποιο ποσό και για συγκεκριμενη διάρκεια. Αντίστοιχη ρύθμίση υπαρχει στις ΗΠΑ και αν θυμαμαι καλά γύρω στο 1995 είχε κανει σταση πληρωμών το Αμερικανικό Δημόσιο, διότι δεν μπορούσε να δανειστεί άλλα χρήματα λόγω Συνταγματικού κολλήματος και όχι λόγω αγορών.
Δυστυχώς η αλλαγή σε πλεονασματικούς ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ δεν μπορεί να είναι ομαλή και θα έχουμε κραδασμούς. Αλλα αν υπάρχει σχετική ρευστότητα, τα πραγματα θα είναι σχετικά εύκολα. Ας μην ξεχναμε ότι το πρόβλημα αφορά το 50% (Ευρύτερο δημόσιο τομέα που συνεχίζει και προσλαμβάνει, βλέπε Βουλή), δεν έχουμε πόλεμο !!!!. Απλά ίσως να σημαινει τέλος εποχής για το σύστημα διακυβέρνησης των τελευταίων 40 ετών.
Μακαρι το σύστημα να πεθάνει με "χάρη" και ήρεμα και να μη μας πάρει μαζί του στόν άλλο κόσμο, μαζί με όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που καθε μερα κυνηγάνε την επιταγή σαν να έιναι η τελευταία τους μέρα, επιζούν τελικά μόλις γίνει αποδεκτό το πινάκιο στην τράπεζα, ξημερώνει η επόμενη μέρα κ.ο.κ.
Ας ελπίσουμε,..................................
No comments:
Post a Comment