Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΓΛΥΣΤΡΑΜΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ

Ισως να είναι και λανθασμένη αυτή η άισθηση, αλλα νοιώθω να γλυστράμε σιγά σιγά προς την άβυσσο ( δηλαδή την έξοδο από το euro).

Πως θα γίνουμε από μία οικονομία καταναλωτών, μία οικονομία δημιουργών ?

Πως θα μπορέσουμε να διαθέσουμε πόρους για το ασφαλιστικό σύστημα ?

Πως θα μπορέσουμε να αποσπάσουμε μερίδιο από την διεθνή αγορά εργασίας ?

Η μετάβαση δεν θα έιναι εύκολη, και η ομάδα τρώει πολλά γκολ !!!!!

Το θέμα με την COSCO είναι ιλαροτραγωδία αλλα είναι ένα τίποτα μπροστά σε αυτά που πρέπει να γίνουν για το πόσους τελικά χρειάζόμαστε δημόσιους υπαλλήλους.....

Ας ελπίσουμε να ισχύσει η ρήση του Jean Monet ότι ή Ευρώπη προχωράει μέσα απο κρίσεις.

Αλλα ακόμη στην καθημερινότητα τι βλέπουμε ? Βλέπουμε μία φοβία προς τα έξω, φαγωμάρα προς τα μέσα, μιζέρια και αδράνεια.

Θα ξεκινήσει η πανστρατιά ? Πως από που ? Οταν το κατ'εξοχήν αστικό κόμμα ψηφίζει ΟΧΙ, χωρίς εναλλακτική επιλογή ΠΟΥ ΠΑΜΕ ?