ESCAPES Ανήλιο προς Χαλίκι

25.2.07

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ....

Δειλά δειλά εμφανίζονται κάποια στοιχεία που περιγράφουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούμε και εργαζόμαστε και είναι να απορεί κανείς γιά το πως ακόμη υπάρχουμε σαν ανεξάρτητο κράτος !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Παρακαλώ διαβάστε το λινκ. Με εντυπωσίασαν τα αποσιωπητικά. Θα εμπλεκότανε η Βουλγαρία σε πόλεμο με την Τουρκία γιά την Ελλάδα ? Το 1987 !!!!!!!!!. Με τι αντάλλαγμα? Θα προσχωρούσαμε στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας ? Αυτό το πίστεψε κανένας ?
Δηλαδή τι να πιστέψουμε τώρα ότι μετακινήθηκαν οι δύο μεραρχίες στην Βουλγαρία και φοβήθηκαν οι Τούρκοι ? Η ότι η Βουγαρία θα ανακατευότανε σε εν ενδο Νατοϊκή συμπλοκή ?
Αφήστε την άλλη κορώνα ανεξαρτησίας ότι όταν γίνεται κρίση πρέπει να στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου ? Αλήθεια εεεε ? Σε ποίες δυνάμεις ? ΑΝ πρόκειται να πολεμήσεις με τόξα και βέλη ίσως αλλά το 1987, με τι αεροπλάνα, ανταλλακτικά, επικοινωνίες κλπ κλπ κλπ. Δηλαδή τι νομίζαμε ότι θα πετυχαίναμε ? Πόλεμο 5 ημερών και μετά τι ? Και αν χάναμε κανένα νησί στο ενδιάμεσο ?
Γιατί απορούμε γιά την στάση των ΗΠΑ ? Εμείς δεν αποχωρήσαμε το 1974 από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ ? Τι να κάνουμε οι άνθρωποι απο το να στηρίξουνε τον σύμμαχο τους ? Που είναι το παράξενο ?
Η ανάλυση μου σχετικά γιά το πως μας βλέπει η Αμερική είναι η ακόλουθη. Εχουμε μία πολυεθνική που έχει δύο υποκαταστήματα στη Ανατολική Μεσόγειο. Το ένα είναι μικρό, προβληματικό, με μειωμένα περιθώρια ανάπτυξης. Το άλλο είναι μεγάλο, πειθαρχικό και με μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης. Εσεις τι θα κάνατε ? Ποίο απο τα δύο υποκαταστήματα θα υποστηρίζατε ?
Αυτά τα περί διεθνούς δικαίου και άλλα τινά, τα έχει περιγράψει ο Θουκυδίδης στη περιγραφή της σφαγής της Μήλου και τα δικαιώματα των ασθενεστέρων είναι γραμμένα στις σόλες των παλαιών υποδημάτων του κ. Pearl και άλλων πολλών. Αυτό είναι γνωστό και ας το έχουμε στο μυαλό μας εμείς οι έλληνες, μιά και το έχουμε περιγράψει στον Θουκυδίδη και είμαστε και περήφανοι γιά την ιστορία μας και έχουμε δώσει και τα φώτα του πολιτισμού στην Ευρώπη.
Εξ' άλλου η Αμερική θα κάνει παντα αυτό που την συμφέρει και το έχει αποδείξει σε δύο σοβαρά θέματα. Το Κουρδικό και το θέμα του Πατριαρχείου. Σε αυτά τα δύο θέματα με τους Τούρκους είναι στα μαχαίρια. Αρα δεν είναι όλα άσπρα μαύρα και υπάρχουν επιλογές.
Εντάξει έχουν περάσει 20 χρόνια, αλλά και παλι ακούμε τις ίδιες κορώνες. Δεν βάλαμε μυαλό μετά τα Ιμια και συνεχίζουμε ένα μοναχικό δρόμο με κούρσα εξοπλισμών απέναντι σε μία περιφερειακή υπερδύναμη. Που θα μας βγάλει αυτή η κόντρα ? Το έχω ξαναγράψει και θα το ξαναγράψω. Ο μονομερής αφοπλισμός είναι η καλύτερη λύση με παράλληλη μεταφορά πόρων στην ανάπτυξη της οικονομίας. Αφού δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε τους Τούρκους, τι το προσπαθούμε. Αυτό δεν είναι ηττοπάθεια. Είναι μία εκτίμηση της πραγματικότητας. Είναι ένα στρατοκρατικό καθεστώς που τρέφεται με το να υπαρχει ένταση. Είναι φανατικοί και όταν κάποιος είναι φανατικός έχει μέσα του την αυτοκαταστροφή του, αλλά αυτό αφορά την Τουρκία και τους Τούρκους. Εκείνοι την δουλειά τους και εμείς την δική μας.
Η καλύτερη άμυνα, είναι η οικονομική ανάπτυξη, οι καλές σχέσεις γειτονίας που θα φέρουν περισσότερη οικονομική ανάπτυξη, η προσφορά υπηρεσιών στο καταραμένο διεθνές κεφάλαιο και μετά αφήστε την Τουρκία να κάνει ασκήσεις γιά να καταλάβει το "κουραδόκαστρο" με ένα πληθυσμό που εκτινάσσεται και θα ζητάει υπηρεσίες, νοσοκομεία κλπ.
Ζούμε στο 2007 και όχι στο 1938. Κανείς δεν θέλει να έχει περιφερειακούς νταήδες. Αυτό που μετράει είναι ανάπτυξη. Ας το καταλάβουμε και ας προσπαθήσουμε στον τομέα αυτό να μην μας ξεπεράσει η Τουρκία. Διότι αν υποστούμε και αυτή την στρατηγική ήττα, έ τότε θα σηκωθεί απο το μνήμα του ο Κολοκοτρώνης και ο Κουντουριωτης με όλο το πλήρωμα του ΑΒΕΡΩΦ και θα αρχίσουν τις μούντζες........................................

1 comment:

Jason said...

Πολύ καλό κείμενο και πολύ πλήρες, δεν ξέρω τι να σχολιάσω.
Απλώς ήθελα να καταθέσω τα σέβη μου.